Podróż uśmiechu :)

Początek lipca 2015 był naprawdę gorący, nie tylko wskutek żaru lejącego się z nieba. Największa gorączka ogarnęła pogrążoną w kryzysie Grecję i finalnie całą Europę na wieść o możliwym wyjściu Greków z Unii Europejskiej. Turystycznym światem zatrzęsło- biura podróży i linie lotnicze drastycznie obniżyły ceny, aby utrzymać sprzedaż na przyzwoitym poziomie. I to jest to, na co czekałam :) Zgodnie z moimi przewidywaniami, Grecja przetrwała, nadal ma się świetnie, a ja za dwie i pół stówki, razem z Bartkiem i Anuszką, poleciałam na Kretę i do Aten :)

Do Wrocławia, skąd mamy lot na Kretę, jedziemy razem z Anuszką stopem. Stojąc na wylotówce w Pasterniku, nie spodziewałam się jednak, że ta "przeprawa" zajmie nam ponad 6 godzin! Zdecydowanie osiągnęłam niechlubny rekord stopowania do stolicy Dolnego Śląska.

Lot mija spokojnie, choć trochę się dłuży- trwa aż 3 godziny. Po przylocie przesuwamy zegarki o godzinę do przodu, na wyspie panuje więc późny wieczór.

Na lotnisku poznajemy sympatyczną Beatę, która wpada w odwiedziny do siostry pracującej sezonowo w jednym z hoteli. Wspólnie jedziemy autobusem (2,5e) do centrum Chanii.

Planowałam wcześniej noc w plenerze- nocne szlajanie się po mieście, drzemanie na ławkach w parku i wdychanie ciepłego, nadmorskiego powietrza. Pogoda płata nam jednak figla- jest zimno i mokro (dopadła nas ulewa).

Spacerujemy po opustoszałej starówce, a skuszeni aromatycznym zapachem gyrosu (i wizją dachu nad głową) chronimy się w Pita Goal, niedużym lokalnym barze.

Właścicielka, Ioanna, serwuje nam rewelacyjną pitę- w wersji tradycyjnej z mięsnym gyrosem, a w wersji wegetariańskiej- z warzywnym kotletem. Do tego frytki i absolutnie przepyszne tzatziki. Na dodatek ta przyjemność kosztuje zaledwie 2 euro :)

Ioanna po krótkiej chwili przysiada się do nas na pogawędkę. Niedługo później na stole ląduje domowy deser i butelka rozgrzewającego alkoholu. Porządna kreteńska gościna :)

Czas płynie, a nasze perspektywy na spędzenie nocy są nadal dość ponure- deszcz nie przestaje padać. Ioanna załatwia nam więc nocleg u swojej przyjaciółki w sąsiednim domu w bardzo atrakcyjnej cenie (10 euro!).

Noc, choć krótka, mija dość spokojnie, poza małą niespodzianką.... Nad ranem budzę się z mokrą twarzą - dach nie wytrzymał ulewy i zaczął przeciekać, a na mojej poduszce powstało dość duże jeziorko. Średnio przytomna, próbuję zabezpieczyć łóżko i pościel przed dalszą powodzią. Prowizoryczny system zbierania wody (czytaj: miska) na szczęście wystarcza, a ja mogę dospać do późnego rana.

Kolejny dzień znów nie zachwyca - jest pochmurno, bardzo wietrznie i co jakiś czas pada.

Kupując bilety, nie tak wyobrażałam sobie pobyt na Krecie!... Opalanie na niebiańskiej plaży Elafonisi odkładamy na inny raz. Tymczasem korzystamy z uroków oferowanych przez Chanię, drugie co do wielkości i prawdopodobnie najładniejsze miasto na wyspie.



Plecaki zostawiamy w wynajętym na ten dzień mieszkaniu. Rewelacyjna lokalizacja - w samym centrum miasta - pozwala nam na zupełną swobodę w eksplorowaniu Chanii.

Wąskie uliczki weneckiego portu z XIV wieku i wszechobecne niebieskie okiennice.

Anuszka i Bartek siadają w kawiarni, a ja, uzbrojona w aparat i niespożyte pokłady mocy, ruszam na fotograficzne łowy.

Nieczynna fontanna na jednym z placów.

W jednym z mijanych kościołów.

Miasto, choć urokliwe, jest jednak trochę zaniedbane - brudne, popisane ściany czy elewacje wymagające porządnego remontu nie są najlepszą wizytówką miasta...




Po ulicach błąka się mnóstwo bezdomnych, ale niegroźnych psów, ze wzrokiem przesyconym smutkiem. Nieraz miałam ochotę przytulić je i wygłaskać, ale nie odważyłam się na to, choć serce mi się krajało na ich widok :(


W Polsce w tym czasie drzewa stały już gołe, a tutaj rośliny ciągle cieszą oczy żywozielonym kolorem.

Ogrody na ścianach kamienic.

Na jednym z głównych placów starówki wznosi się Katedra Ofiarowania Najświętszej Maryi, należąca do greckiego kościoła prawosławnego. Została zbudowana za czasów panowania Wenecjan (wczesne średniowiecze), a w czasie osmańskiej okupacji przekształcono ją w fabrykę mydła. Jeden z władców Turcji oddał jednak tę świątynię chrześcijanom po cudownym ocaleniu swego syna, co przypisano wstawiennictwu Maryi.

Wspomniana Katedra.

Zaraz naprzeciwko Katedry trafiam na najlepszy sok z granatów, jaki kiedykolwiek piłam!

Sok jest wyciskany przy pomocy specjalnych prasek z kilku nieobranych owoców położonych ciasno obok siebie.

Bierzemy po kubku cierpkiego soku i idziemy na weneckie mury obronne.

Po mojej prawej stronie wznosi się wieża Katedry.

Po lewej stronie, z niebieską kopułą, znajduje się pochodząca z XIV wieku synagoga Etz Chaim, jedyna działająca synagoga na całej Krecie (tutaj zapoznacie się z jej historią).

A tutaj w tle coś zupełnie niespotykanego... Dla wytrawnych znawców architektury o sokolim wzroku.

Rzut oka na morze.

Pomimo bardzo złej kondycji finansowej państwa, w knajpkach nie brakuje greckiej klienteli. Co tam jakieś bankructwo, najważniejsze, to czerpać radość ze spotkań z rodziną i przyjaciółmi przy wspólnym stole... :)

Wpadamy też do hali targowej, jednej z popularnych atrakcji turystycznych. Podobno wzorowana na marsylskiej, choć jeszcze w niej nie byłam (10.2016, edit - już byłam w Marsylii, ale zapomniałam odwiedzić halę :<). Bazarki są pełne tradycyjnych greckich dobroci - przekąsek, przypraw, słodyczy, kosmetyków, standardowych suwenirów.






Jeden ze sklepików jest prowadzony przez Polkę - kupujemy u niej raki (lokalny alkohol) na wieczór.

U innego sprzedawcy bierzemy też marynowane oliwki (jeszcze z pestkami!) prosto z dużej beczki i owczy ser.

A na deser kupuję migdałowy nugat - jest niewiarygodnie słodki!

Pożarty na miejscu.

Tak, właśnie tej zalewanej promenadzie.

Leniwe przedreptywanie z nogi na nogę zmienia się więc w uciekanie przed kolejnymi falami :)

W tle latarnia morska.

Patrzcie!

Tak się chroni przed falą!

W porcie weneckim stoi najstarszy na wyspie meczet - Meczet Janczarów.

Nazwa pochodzi od grupy doskonale wyszkolonych tureckich żołnierzy, którzy wywodzili się z chrześcijańskich rodzin i zostali wcieleni do armii w dzieciństwie w czasie podbojów kolejnych terytoriów.

Budynek pochodzi z 1645 roku. W okresie międzywojennym (1923 r.) przestał pełnić funkcje religijne. W trakcie bombardowań w czasie II WŚ został zniszczony minaret, którego już nie odbudowano. Obecnie meczet został odrestaurowany i funkcjonuje jako centrum kulturalno-artystyczne.

Widok na Meczet Janczarów

Wieczór spędzamy w najlepszym miejscu Chanii - czyli w Picie Goal! :)

Tutaj w drodze.

Chociaż jesteśmy pół godziny po planowanym otwarciu, drzwi są zamknięte, a w środku jest ciemno i głucho. Po kilku minutach z zaplecza wyłania się jednak Ioanna i zaprasza nas do środka. Dopiero zaczyna przygotowywać jedzenie dla klientów. Ach, to południowa mentalność :D



Wieczorem dołączają do nas Beata wraz z siostrą. Dosiada się także mąż Ioanny, Leonidas. Przy suto zastawionym stole (tym razem po picie dostajemy lody!) i różnych trunkach rozmawiamy i śmiejemy się do późnych godzin nocnych :)

Lody dla "good kids" :)

Domowa produkcja! Najlepszy rocznik! Mocne, że ho ho!

Na zdjęciu lokoumi - greckie galaretki obsypane cukrem pudrem. Najbardziej nietrafiony zakup na hali targowej - zdjęcie na opakowaniu bardzo zachęcające, a wewnątrz istna tragedia ;) W stylowej buteleczce - wspomniana raki.