Podróż uśmiechu :)

Choć historia turystyki w Izraelu sięga wczesnego średniowiecza, największy boom na podróże do tego kraju rozpoczął się... jesienią 2015 roku. Wszystko dzięki hojnym dotacjom izraelskiego rządu - tanie linie otworzyły dziesiątki tras do Europy, a turyści masowo zaczęli wykupywać bilety w cenie dużej pizzy. Dwa lata później poleciałam więc i ja (i M.)! 😇

Żeby jednak móc to zrobić, pierwsze trzeba się dostać do Lublina, skąd mamy lot.
Jak? - oczywiście autostopem 😎 Szkoda tylko, że lotnisko jest na strasznym zadupiu i z centrum miasta musimy się posiłkować  taksówką.
Jakie jest lubelskie lotnisko? Na plus - małe i kameralne, w ciągu dnia odbywa się kilka lotów, więc nie ma zupełnie żadnych kolejek. Na minus - dojazd do niego to mordęga i zajmuje ponad pół dnia. Zwłaszcza z Krakowa. Dziękuję, raczej więcej nie skorzystam ;)

Czeka nas bardzo długi lot (jak na lowcostowe standardy) plus nocka na lotnisku, więc przezornie zaopatrujemy się w flaszeczkę wina (na lot) i wódki (na pobyt).
To była jedna z najlepszych decyzji  tego wyjazdu 😉

Sandałki w listopadzie ❤

W Tel Avivie lądujemy po północy i zgodnie z planem spędzamy noc na lotnisku (śpi się tutaj rewelacyjnie, polecam z czystym sumieniem).

Rano, wyspani, ogarnięci i najedzeni - jedziemy do Jerozolimy.

Oczywiście stopem!

Kawałek podrzuca nas Izraelczyk, drugi kawałek Palestyńczyk i to z nim przekraczamy granicę izraelsko-palestyńską. Wojskowi patrzą na nas trochę podejrzliwie, ale tylko rutynowo kontrolują nasze paszporty i nie zadają żadnych dodatkowych pytań.


Jerozolima miała być jednym z najważniejszych punktów wyjazdu, mimo tego, że przecież nie jestem religijna - większość atrakcji miała dla mnie głównie wartość kulturalną.
Przed wyjazdem, z lenistwa, nie opracowałam szczegółowego planu zwiedzania, postanowiłam po prostu pochodzić po Starym Mieście i pozaglądać w legendarne meczety, synagogi i kościoły.

To był straszny błąd.

To miasto zwiedza się wręcz fatalnie, nie mając żadnego ustalonego wcześniej planu, w którą stronę pójść.
Wiadomo tyle, że wszystko, co ważne, znajdzie się wewnątrz murów Starego Miasta, do którego można wejść przez 7 bram.
Stare Miasto podzielone jest na 4 dzielnice - muzułmańską, żydowską, chrześcijańską i ormiańską. Nie są one jednak specjalnie oznaczone, więc przechodziłam sobie z jednej do drugiej, mając za wskazówki głównie jedzenie pojawiające się na straganach.

Baklava, jestem u muzułmanów.

Po długim kluczeniu udało nam się trafić w końcu na Wzgórze Świątynne, czyli miejsce, o które ciągle chrześcijanie, żydzi i muzułmanie drą ze sobą koty. Ciężko się tutaj dostać, bo z kilkunastu bram dla niemuzułmanów dostępne są tylko dwie (!). Poza tym, zanim wejdziemy na ten superświęty teren, musimy przejść kontrolę bezpieczeństwa (i zostawić w depozycie naszą cenną flaszkę).

Sporo ludzi, jeszcze więcej żołnierzy.

Mimo dyndających karabinów są całkiem sympatyczni.